Eveline & Sandra in Nepal!

Dhading: the Nepali way

Van 24 t/m 28 oktober hebben we met Pure Nepal een homestay trekking gemaakt in Dhading, een regio ten westen van Kathmandu. We verbleven vijf dagen in lokale, niet-toeristische dorpjes, zodat we kennis konden maken met de Nepalese cultuur en het leven op het platteland.

Toen we deze trekking planden, wisten we echter niet dat 24 oktober de belangrijkste dag van het festival was waarop families samenkomen: Bijaya Dashami. Op deze dag plaatst de oudste man van de familie tika's op de voorhoofden van de rest van de familie. Een tika is een rode stip bestaande uit ongekookt rijst, gemaald sandalhout, yoghurt en suiker (zodat ie lekker plakt). Dit is een teken van zegening. Er wordt ook een bloem of rijstplantje in het haar gedaan, geld gegeven en de voeten worden aangeraakt met het hoofd (voeten zijn hier het onrijnste deel van het lichaam, dus dit gebaar maakt duidelijk dat iemand van jou zelfs je onrijnste deel wil aanraken). Vervolgens mag de op een-na-oudste iedereen een tika geven etc. De jongste krijgt dus heel veel tika's, maar kan er zelf geen geven. Dit tika-ritueel vindt ook nog in de 4 dagen erna plaats.

Helaas kwamen wij op 24 oktober niet zo gemakkelijk in Dhading als we hadden gehoopt. Ten eerste reden er 's ochtends geen bussen en ten tweede reden er 's middags slechts enkele bussen voor heel veel passagiers. Het gevolg was dat wij 's ochtends gezellig mee hebben gedaan met het tika-en met de mensen van Pure Nepal (Shiva en familie) en dat we 's middags erg lang moesten wachten op een bus. We zaten zij-aan-zij, hoofd-op-kont met zo'n 40 mensen in een bus voor 20 personen. Weer een ervaring 'rijker'...

De eerste twee nachten sliepen we bij het gezin van onze 18-jarige gids Rajesh. Daar mochten we o.a. de buffalo melken, suikerriet kappen, wassen en eten en dhalbat (leren) maken. Ook hebben we zijn familie bezocht om onze gesneuvelde tika's te vernieuwen en een wandeling door de rijstvelden gemaakt. De bevolking is enorm gastvrij. Overal werd er Nepalese milktea aangeboden en wilden mensen een praatje maken.

Op de 3e dag van onze trekking vertrokken we naar een dorp in de hogere heuvels (van onze gids mogen we geen 'bergen' zeggen, want bergen hebben sneeuw en dat hadden deze heuvels niet, maar ze waren wel erg hoog). De wandeling was echt prachtig! En vanaf het eindpunt hadden we een schitterend uitzicht over de besneeuwde toppen van de Manasalu en de Ganesh. Ook hier zijn we twee dagen gebleven en hebben wat korte wandelingen gemaakt en nog meer tika's en milktea ontvangen!

Het was mooi om te zien hoe de lokale bevolking geheel zelfvoorzienend is. Ze eten hun eigen rijst, drinken melk van hun eigen buffalo en eten op speciale gelegenheden vlees van hun eigen geiten. Natuurlijk afval wordt als compost gebruikt. Helaas snappen de mensen niet dat plastic afval blijft liggen en niet afgebroken wordt. Overal liggen dus ook plastic papiertjes... jammer, vooral omdat ze het plastic eigenlijk niet nodig hebben in deze eco-dorpjes.

Een dag van de lokale bevolking ziet er als volgt uit: om 6 uur staan de mensen op en drinken milktea. Vervolgens gaan de vrouwen de keuken in om dhalbhat te bereiden, terwijl de mannen wat voedsel voor de dieren halen. Na het ontbijt zorgt de vrouw voor bladgroen en brandhout uit de bossen en de man laat de dieren grazen in de wei. Rond 3 uur nemen ze een 'snack' en daarna doen ze het rustig aan. 's Avonds eet men nogmaals dhalbhat en rond 8 uur ligt iedereen in bed. Wij dus ook.

Als laatste willen we nog wat lokale gewoonten en tradities met jullie delen:

- Schoenen moeten uit in huis, tempel etc.

- Als je iets hebt aangeraakt met je mond, dan wordt dat 'jutho' (besmet) beschouwd. Het is vernederend om zoiets aan iemand anders aan te bieden. Met de mond aangeraakte waterflessen of glazen worden daarom nooit gedeeld! Nepalezen hebben een tactiek ontwikkeld die wij nog niet onder de knie hebben: drinken zonder de fles aan te raken.

- Man en vrouw mogen geen affectie in het openbaar tonen. Daarentegen zie je wel vaak mannen en mannen, en vrouwen en vrouwen hand in hand lopen.

- Binnen in huis mag je niet fluiten, want alleen dieven fluiten.

- De vrouw mag niet in de keuken komen en bij haar man slapen als ze haar menstruatie heeft. Als zij door de keuken naar binnen moet, dan mag dit dus ook niet en slaapt ze buiten. Deze regel is heel belangrijk...

Reacties

Reacties

karin

Hallo Sandra en Eveline,
Leuk om jullie verhaal te lezen. Nog heel veel plezier. Ik ben benieuwd naar jullie foto's.

groetjes Karin

Monique van Eeuwijk

Lieve Sandra en Eveline, prachtig wat jullie allemaal beleven! We lezen het met veel plezier.
Heel veel groeten,
Monique en Ben

Erik van Eeuwijk

:D

Leen

Indrukwekkend wat jullie allemaal beleven, ik blijf volgen ...

Mitch

Haha, laatste regel is wel een beetje duister

Eugène

Leuk om jullie belevenissen en ervaringen weer te lezen. Nog 7 dagen en dan gaan jullie naar een heel ander gebied. Ik hoop dat jullie daar ook een leuke tijd hebben en veel moois zien. Liefs van je vader en tot het volgende berichtje of foto`s. Eugène

Bert Veuger (penningmeester Stichting Diyo Nepal)

Ik kreeg de links naar jullie via Shiva op facebook. Ik heb er van genoten. Ben blij dat jullie zo hebben genoten van het homestay project. Dan hebben we als stichting niet voor niets deze gelegenheden geregeld!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!