Eveline & Sandra in Nepal!

Sandra: het boeddhistisch vrouwenklooster

De afgelopen week heb ik doorgebracht in een Theravada vrouwenklooster
in Bungamati, een middeleeuws dorpje ten zuiden van Kathmandu. In het
klooster woonden 4 in het roze geklede, kaalgeschoren nonnen en nog
een andere vrijwilligster, Martine. Zij heeft me de eerste dagen
wegwijs gemaakt in de belangrijke regels en gebruiken in het klooster.

De dagen begonnen vroeg: de nonnen stonden om half 5 op, wij mochten
gelukkig een uurtje langer blijven liggen. Echter, half 6 was nog
steeds een pijnlijk koud en donker tijdstip om mijn slaapzak te
verlaten. Na het vroege ontbijt, vond er van 7 tot 8 uur chanting en
meditatie plaats. Chanting is een soort van 'mis' waarin Boeddha en de
leer van Boeddha (dharma) worden aanbeden. De dharma luidt in het kort
als volgt: alle daden en gevoelens van een wezen, karma, bepalen hoe
een wezen wordt wedergeboren. Iemands karma wordt wedergeboren, niet
iemands ziel. Omdat elke wedergeboorte gepaard gaat met lijden (dukha)
in de zin van ouderdom, ziekte en dood, proberen boeddhisten aan deze
cirkel van wedergeboorten te ontsnappen. Dat kunnen ze doen door het
achtvoudige pad te volgen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Achtvoudige_Pad. Als dit pad met
succes wordt gevolgd, dan komt iemand in het nirvana terecht. Dit is
de staat van Verlichting, van het ultieme geluk. De karma houdt op te
bestaan en er vindt geen wedergeboorte meer plaats.

Na de chanting vond er vaak een vergadering plaats met de
boeddhistische jeugdgroep van Bungamati. Daar ben ik nooit bij
geweest, omdat ze Newari praatten, de taal van de Newari minderheid in
Nepal. Meestal las ik een boek of kreeg ik van Anil les over het
Boeddhisme.

De nonnen aten altijd voor 12 uur 's middags, omdat ze na 12 uur niets
meer mochten eten. Daarna sliepen ze wat, mediteerden ze, deden wat
handwerk of leerden jonge meisjes hoe ze zich moeten gedragen. Om 18
uur was er weer een chanting, waarna we thee dronken (en Martine en ik
vaak de restjes van het middageten opaten) en gingen slapen.

Theravada nonnen leiden een redelijk eenvoudig, op zichzelf gericht
leven en verlaten het klooster slechts voor het doen van boodschappen,
familiebezoek en boeddhistische ceremonies. Ik had het geluk dat ik in
de ceremoniemaand arriveerde en 3 ceremonies bij mocht wonen in andere
kloosters in de buurt. De lokale bevolking kreeg daarop de gelegenheid
de monniken en nonnen uit de omgeving te her-verwelkomen na 3 maanden
'retraite' in de moessonperiode. De monniken en nonnen zaten in rijen
en de mensen liepen langs om donaties te geven. Ze leven trouwens van
donaties, want ze mogen niet werken. Ze kunnen daarmee een prima leven
leiden. Tot mijn verbazing hadden de nonnen in Bungamati zelfs een
computer en een Iphone. Een keer vond zo'n ceremonie plaats in de
buurt van Swayambhunath, de monkey temple, en zijn Martine en ik de
toerist uit gaan hangen. Een gezellige plek!

Op een dag hebben we samen met Anil een wandeling gemaakt naar een
Tibetaans klooster op de top van een heuvel. Het klooster en het
uitzicht over de Kathmandu vallei waren erg mooi. Martine en ik hebben
ook op eigen houtje ook een wandeling in de omgeving van Bungamati
gemaakt: langs de rivier, door rijstvelden, langs tempeltjes en
houtbewerkte huizen. De Newari's zijn beroemd om hun
houtbewerkingskunsten. Ze hakken echt de meest onmogelijke figuren uit
hout. Per toeval kwamen we de man tegen die voor de houtbewerking van
het Nepalese huis op de Floriade in Nederland heeft gezorgd. Verder
hebben we een ochtend meegeholpen met het oogsten van de rijst. Als ik
terug ben ik Nederland, laat ik graag zien hoe dat gaat!

Voor mij wat het inspirerend en schokkerend tegelijk om het leven in
het klooster van zo dichtbij mee te maken. Inspirerend vanwege de
toewijding waarmee het achtvoudige pad gevolgd wordt, de
vriendelijkheid van de mensen, de focus op het hier en nu en de
aandacht waarmee dingen gedaan worden. Schokkerend omdat de
karma-theorie in mijn ogen soms verregaande consequenties heeft. De
overstroming in Amerika vond volgens hen ook plaats omdat daar veel
slechte mensen wonen. En iemand is blind omdat hij in vorige levens
slechte dingen heeft gedaan. Er wordt dus wel degelijk geoordeeld over
anderen.

Gisteren ben ik weer gearriveerd in Pepsi Cola en vandaag vieren we
het Tihar festival met het gastgezin. Morgen vertrekken we met de bus
naar Pokhara.

Wordt vervolgd!

Reacties

Reacties

Jenneke

Lieve Sandra en Eveline,
Ik geniet van jullie verhalen en foto's!
Bedankt!
Veel plezier (en af en toe sterkte),
liefs Jenneke

Kicky van Leeuwen

Hi Sandra!

Volgende week zit ik zelf in Nepal en zou graag wat meer zien van het kloosterleven. Door te googlen op vrouwenklooster ben ik bij jullie blog terecht gekomen. Het klinkt echt heel erg gaaf! Ik ben erg benieuwd naar hoe jij/jullie dit hebben geregeld. Ik reis alleen en heb nog niks qua plannen vast staan, kan ik daar gewoon aankloppen of zal ik toch echt eerder contact met ze op moeten nemen?

Hoor graag van je! Je mag me ook contacten via mail: dat is voor en achternaam aan elkaar @gmail.com (doe het even zo voordat mijn inbox volstroomt met spam)

Groetjes & hoor graag van je!

Kicky

luciennelouise@hotmail.com

Ben een vrouw van 65 jr denk je dat ik ook welkom ben in het vrouwenklooster??? Reis veel maar dit is 1ste keer Nepal.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!